No future?

Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ζούμε χωρίς ελπίδα.  Ποιος ξέρει, μπορεί αυτό να σημαίνει  την απόλυτη ελευθερία, όπως υποστηρίζει και ο ποιητής. Εμένα προσωπικά μου φαίνεται σαν την απόλυτη βλακεία, αλλά επειδή βαρέθηκα να λέω συνέχεια τα ίδια θα κάνω ότι δήθεν ανακαλύπτω τρόπους να ξεπερνάω την κατάθλιψη που μου φέρνει αυτός ο τόπος.

Θα κάνω ότι δεν βλέπω το λόγο για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Θα προσπερνάω τους αστέγους στο δρόμο με βήμα γοργό, στην ιδέα της πνευματικής εξαθλίωσης θα σφυρίζω αδιάφορα.

Μέσα μου όμως, θα συνεχίζω να εύχομαι. Για μια καλλιτεχνική άνοιξη, ένα δημιουργικό τεκτονικό σεισμό να μας κουνήσει τα μυαλά και να σπάσει όλη αυτήν την παγιωμένη, δύσοσμη εγωκεντρικότητα.

Σε μια χώρα παράλογη, όπου κάποτε θεσπίστηκαν οι έννοιες  του λόγου και του λογικού, το μόνο που βγάζει νόημα ως επανάσταση είναι η τέχνη. Σύμφωνα με τη Louise Bourgeois άλλωστε  «Η τέχνη είναι εγγύηση λογικής».

ΜΠΙΑΝΚΑ ΜΠΟΓΔΑΝΟΥ